Me contan que o amigu Antoniu Corredera, colaborador tamén de sierradegataditigal, via a dar unha conferencia titulá “Las hablas del Val de Xálima” esti venris 14 de marzu ás 19.30 na Biblioteca Pública da cidai de Cáceres i me alegra mutu esti feitu.
Digu que me alegra i por dois motivus: o primeiru é que Extremadura, i en concretu, Cáceres, empezan a poder coñocer un poicu máis da súa riqueza patrimonial i cultural, porque coñocer é empezar a amar, ó polo menus non despreciar. Por oitra parti, é mui importanti pá visibilidai destas falas que saian do sei territoriu i se den a coñocer fóra; ha pasau recentementi cuandu unha numerosa delegación de falantis ha estau nun congresu internacional en Minde (Portugal), i cuandu o propio Antoniu Corredera estuvu en Cáceres na presentación do últimu númeru da revista Norbania, da Asociación Cultural Norbanova, que é precisamente quen organiza a presentación desti venris. I por últimu, i non menus importanti, me alegra que Tonho Corredera, sempris tan preocupau pola cultura da súa pequena patria, sea por unhas horas en Cáceres o embaixador da cultura dos Tres Lugaris, de Valverdi, das Ellas i de San Martín de Trebellu.
Pa mí é mutu máis importanti esti tipo de actividais, como a que vai a fer Tonhu, abertas a tó o mundu, que a “contraprogramación” que ei le faiu o día anterior, o xovis día 12, tamén en Cáceres, dandu ás 11.30 unha conferencia na Facultai de Filosofía i Letras pa profesoris i universitarius da UNEX, invitau xentilmenti polu Centro de Estudos Galegos da UNEX desdi fai un mes. O tema será o mesmu: “As falas de orixe galega do Val do Ellas”, denominación que vós sabeis me gusta máis que o de Val de Xálima. É fermosa coincidencia que en dois días seguíus vaia a haber dúas conferencias sobri estas falas en Cáceres cidai, na capital na provincia, nunha Facultai da UNEX i na Biblioteca Pública.
Lonxi están os tempus en que falar desta terceira rama do galegu-portugués fóra do Val do Ellas era considerau poicu menus que un atrevimentu i unha insolencia, cuandu non unha boibá de frikis, ó os tempus en que usar algunha destas falas en cualquer oitru puntu de Extremadura era un (incomprensibli) atentau á españolidai, confundindu ser español con ter obrigatoriamenti que falar castelán. Felimenti esis tempus están pasandu (a vedis con algún que oitru retrocesu, tó hai que idelo) i hoxi os falantis i os especialistas dan a coñocer esta riqueza nos máis diversus forus polu mundu adientri, por si algunha autoridai extremeña tuvesi a idea de namorarse desti patrimoniu i procurase defendelo aplicándule tós os resortis legais, léase: Carta Europea das Linguas Rexionais i Minoritarias, Parte II.
¿Quieres seguir leyendo en fala? ¿Quieres contribuir a su mantenimiento y difusión? Nosotros, si. Implícate y ayúdanos a seguir haciéndolo. Pincha aqui y realiza tu donación