Da mesma maneira que algúns sabius vaticinorin o fin da radiu coa popularización da televisión, nun mundu cáa vé máis audiovisualizau hai quen predidi agó a desaparición do libru no sei formatu actual. Pero o libru non quer nin vai a desaparecer, podi variar de formatu, podemus descargar librus da redi, mercar ó trocar librus de papel, pero o libru sigui ai porque é un dos maioris logrus da humanidai, ia fosin pergaminus, tabicas de cera ó cobri, incunablis, impresións en papel, arquivus pdf. ó Cds.
Oitra coisa é, e istu hai que lamentalu mutu, o feitu de que fechin librerías de libreiru por convertirse o libru nun obxectu de consumu masivu, como un clínex, unhus zapatus ó un repolu, i venderse a quilu nas grandis superficies comerciais. Unha coisa son os espacius liberaus ondi un libreiru sabi, ama, recomenda, orienta i vendi librus con coñocimentu do que fai, i oitra coisa son os cortinglesis ondi os vendedoris non sabin quen é Borges, Emily Dickinson, José Hierro, Saramago, Rosalía de Castro ó Ezra Pound, i te recomendan sempris cualquer best-seller porque se vendi mutu, porque está de moa ó porque está mui promocionau en radiu i televisión. Ei non queru desis vendedoris de librus nesis alcampus ondi o libru é infami mecaduría de saldu.
Contra a vanalización, reclamu pó libru o mesmu tratamentu que pás medicinas ó as armas: a súa venda solu en establecimentus autorizaus i por persoal especializau. Do mesmu xeitu que non se vendin antibióticus ó escopetas nas gasolineiras ó nos supermercaus, non se debería permitir que se poidan despachar librus nun carrefour cualquer. Porque os librus son armas de construción masiva que ofrecin aliviu éticu i asilu poéticu fronti a tantu mecanicismu economicista que nos esmaga, ó son puru pracer, i a maioría das vedis son aprendizaxi i formación.
Os librus son sempris utis i necesarius porque son máxicus: mos falan, mos ensinan, mos deleitan, mos emocionan... os librus cheiran, choran, saltan, mos fan viaxar, sentir o ventu na cara, identificar persoanxis con persoas coñocías, paisaxis con paisaxis coñocías, os librus son sensacións, emocións; os librus movin, conmovin, removin, promovin, espertan, viaxan, descubrin... mutu mellor que cualquer oitru inventu humanu.
Ei sempris le digu aus meis alumnus que hoxi en día ler é mutu máis que un actu de intelixencia, sensibilidai ó pracer: é un actu de rebeldía contra a alienación mediática i o pensamentu teledirixíu. Non hai hoxi náa máis punky i antisistema que ter un carné de biblioteca i usalo.
Por ser o libru un obxetu tan humildimenti poderosu, tamén os inimigus da ética i da libertai emprean esta arma pacífica pa semear confusión i manipulación. Por isu hai que ser conscientis i críticus nas lecturas, porque non tóo vali, i aquí entra a aixúa do libreiru.
Ei queru un libreiru amigu que me fali com coñocementu dos novus i dos vellus librus, que me animi a curiosear polos seis estantis, queru un libreiru amigu que me recomendi i que me desaconselli, algu asina como un méicu da miña intelixencia, da miña ansia por saber i do mei pracer por novas descubertas.
Necesitamus vivir envolveitus en Neruda, Jorge Amado, Cervantes, Cunqueiro, Heinrich Böll, Lobo Antunes, Césare Pavese, Dovstoievski ou Hölderlin, mergullaus nas melloris creacións artísticas feitas coa palabra pola humanidai pa entendermos a nós mesmus i pa entender as oitras persoas i culturas, necesitamus librus como linternas pa guiarmus nun mundu desafortunadamenti aínda escuru como unha caverna.
Necesitamus abrir os ollus lendu nos librus pa sentirmus vivus i libris, estar nun permanenti estau de aprendizaxi i pracer, se é que non son a mesma coisa. I sentirmus libris, co libru só libri. I aquí entra o libreiru amigu como méicu de cabeceira: a ti te vai mellor tal medicamentu, non tomis distu que te podi sentar mal, ó istu é puru placebu. Un libreiru amigu é un profesional que coñoci o que vendi, que coñoci os gustus i necesidais do cliente i recomenda sempris o mellor pa cáa causu.
O especimi libreiru está en perigu de extinción, solu ten o sei hábitat nas librerías i non sobrevivi fóra delas. En España resistin como os galus da aldea de Astérix atrincheiraus nun centu de librerías, de boas librerías, por poderosas multinacionais da venda de tóo i desprotexíus por un gobernu que ve nos libreirus inimigus, se non non sei podi entender que o libru teña un IVA de obxetu de luxu: 21%. As librerías con libreirus son dos últimus redutus da intelixencia social.
Pa soñar, pa viaxar, pa liberar, pa gozar, pa aprender, pa inventar, pa regalar, pa homenaxear, pa indignarse, pós meninus, pás madris, pós amigus, pás vacacións, pá mesiña de noiti, pó despachu... un libru é pa tóo isu ó, fendu un xogu de palabras: o libru é para-isu.
Este diario lo hacemos todos. Contribuye a su mantenimiento
ING Direct - Sierra de Gata Digital
Nº CC ES 80 1465 010099 1900183481