Veñu dicendu desdi fai ia algunhas semanas que Brasil é unha terra de fortis contrastis ondi tó é enormi, o bo i o mau. Brasil é un continenti dentru doitru continenti ondi poi pasar do mellor i do peor, ondi au lau de grandis latifundistas propietarius de inimaxinablis territorius, existin millóns de campesiñus sen terra. Brasil é o país do mundu ondi as riquezas están peor repartías.
Condu estuvi en Brasil por terceira vé, a principius dos 90, fui a dar clasis á Universidade Federal de Niterói, no estau de Ríu de Janeiru. Ei vivía nun hotel da praia de Itaipú, en Niterói, i de vé en cuandu agarraba o transbordador i cruzaba a bahía de Guanabara para dir a dar unha volta pola cidai de Riu.
Unha miñán li na prensa que se acercaba unha columna do Movimento Sem Terra composta por máis de duzentus homis i mulleris desdi Itaboraí, que diba atravesar Niterói i cruzar a ponti sobri a bahía pa despois acampar fronti ao palaciu da gobernación do Riu. Sempris había tiu interés en saber por que lutaba aquela xenti i, acompañau dun colega universitariu, esperamus o pasu da columna dos campesiñus i mos uñímus a elis. Do brazu delis cruzamus a ponti sobre a bahía i us acompañamus asta o acampamentu que estaban improvisandu oitras columnas de campesiñus chegaus un poicu antis doitras direccións. Era emocionantísimo camiñar baixu aquelas bandeiras roxas expresandu toa a nosa solidariedai.
Trataban de presionar asina ao gobernador pa que le concedesi unhas terras situás ao norti de Nova Friburgo. Facía un mes un milleiru de Sem Terra habían invadiu un latifundiu dun famosu presentador de televisión pero o exércitu os había eitau ás dúas semanas porque eran terras produtivas. Agó viñan desdi varias direccións camiñandu ao Riu pa pile ás autoridais terras pa traballar, postu que na opinión dos Sem Terra, aquelas terras eran improdutivas, eran mato, selva.
Aquelis días do acampamentu, falí mutu i de mutas coixas con varius "esfarrapaus" daquelas columnas. Eran xentis mui mal tratás pola vía pero ao mesmu tempu mui alegris i combativas. Solu querían terra pa traballar, non querían roibar nin mendigar, buscaban a xusticia social, a reforma agraria, o repartu das terras entri tós. Era asombrosu como existían non poicus latifundius enormis, como dúas vecis Estremadura, o cuasi tan grandis como España, mentris centus de milis de persoas non tiñan un metru cuadrau ondi cultivar ná. O MST quería a redistribución das terras sen cultivar i lutaba pola igualdai de todas as persoas i o dereitu ao traballu.
O movimentu había nacíu a meiadus dos anus 80, condu despois das colonizacións de terras inhóspitas con milis de campesiñus, colonizacións promovías pola dictadura pa desprazar enormis masas de poboación ao interior do país, aquelis campesiñus quearon sen terras pa traballar por unha cuestión mui simplis: a selva deforestá poi ser fértil un ó dois anus, pero despois non vali i se desertifica. De repenti, milis i milis de campesiñus quearon abandonaus coas súas familias en lugaris mui remotus i sen terras produtivas. I decidiron ocupar i traballar terras produtivas.
Na miña opinión o MST é, por dicelo asina, un tipu primariu, tenru, emotivu e inxenuo de comunismu agrariu. Tó é de tós i non recoñocemus a propiedai privá dos que tenin mutu máis do que poin traballar. Aquelis Sem Terra que pasorin por Niterói me habían contau que tamén dentru do sei movimentu había algunhas ovellas negras. Me contorin o causu dun latifundista que deforestou selva pa eitar soia transxénica. Apañó colleita dúas vecis, despois a terra se foi desertificandu porque aquela selva deforestá non tiña humus, non tiña mantu. Entoncis o que fizu esti homi foi sobornar a un líder do MST pa que meiu millar de campesiñus desti movimentu le invadisin a súa propiedai, así cobraría unha indemnización do gobernu por "invasión dos Sem Terra" condu aquela terra súa era ia deserto, por culpa súa.
Me viñu á cabeza o MST porque estes días asistimus ao espectáculu dun Brasil represor que arrasa favelas enteiras pa que os asistentis ao Mundial de fútbol non vean pobreza nin pobris nas cidais de Brasil ondi se van celebrar partíus desti campionatu de seleccións. O gobernu (dicin que de esquerdas) brasileiru da presidenta Dilma queri ocultar a existencia de pobris, que fain mui mal efectu visual pó lucimentu do país.
Nos últimus 30 anus máis de 40 millóns de campesiñus pobris i sen terras chegorin a vivir ás cidais do Brasil, a maioría acabó vivindu nas favelas, esas mesmas favelas que agó destrúin pa que a xenti pobri volva ás zonas rurais i non a vean os turistas. ¿A ondi vai dir esa pobri xenti, que ia non ten chabola nos extrarraius nin ten terras pa cultivar no campu?
Oiví as palabras de Andrés Iniesta dicendu que non entendía como os brasileirus podían protestar polo Mundial, condu tiñan que estar de festa i me entristeceu que unha boa persoa como este futbolista poia ser tan ignoranti i tan insensibli. Pregunti primeiru Iniesta polos motivus das protestas i fali despois. Protestan porque os eitan das súas favelas, protestan porque se gastan millóns e millóns de dólaris nos estadius i no Mundial mentris baixan os salarius dos profesoris, creci a inseguridai, aumenta a pobreza i as desigualdais sociais, hai mutus meninus con fomi, hai millóns de campesiñus sen terra etc. Iniesta, un poiquininu máis de solidariedai i menus de ignorancia, que Brasil non é sempre unha festa.
Tó beleza, tó alegría, tó samba i exhuberancia, sí, pero tamén millóns de parias da terra que estes días se están enfrentando ás tropas policiais i militaris. Teñan mutu cudau as autoridais brasileiras, porque esta xenti non ten ná que perder i o escaparati do Mundial poi ser oitru mui distintu do soñau idilicamenti polas autoridais.
Este diario lo hacemos todos. Contribuye a su mantenimiento
ING Direct - Sierra de Gata Digital
Nº CC ES 80 1465 010099 1900183481